Fud Leclerc był pierwszym reprezentantem, jaki wystąpił w barwach Belgii w Konkursie Eurowizji. W 1956 roku jako trzeci uczestnik pierwszego w historii konkursu zaśpiewał piosenkę Messieurs le noyés de la Seine. Po tym eurowizyjnym debiucie, jeszcze trzykrotnie, aż do 1962 roku tylko on reprezentował Belgię, kiedy reprezentantów wybierała francuskojęzyczna telewizja RTBF. Zajmował jednak coraz niższe miejsca. W 1958 roku z piosenką Ma petite chatte zajął piąte miejsce, w 1960 roku z piosenką Mon amour pour toi szóste i wreszcie w 1962 roku z piosenką Ton nom trzynaste, ostatnie miejsce z pierwszym zerowym dorobkiem w historii belgijskiego uczestnictwa i w historii Eurowizji (w 1962 roku cztery piosenki zakończyły Konkurs bez żadnego punktu, przy czym Belgia była pierwszą w kolejności występowania).

Właściwie nazywał się Fernand Urbain Dominic Leclercq. Przez kilka lat Fud Leclerc był pianistą wielkiej pieśniarki francuskiej Juliette Greco. W latach 60-tych brał udział w kilku programach muzycznych telewizji belgijskiej, zarówno walońskiej, jak i flamandzkiej. W 1962 roku wziął udział w specjalnym programie telewizji flamandzkiej poświęconym twórczości Charlesa Treneta, z udziałem jego rywalki z Konkursu w 1958 roku Solange Berry, reprezentującej wówczas Luksemburg.
W 2005 roku był gościem telewizji RTBF podczas belgijskich eliminacji do Konkursu Eurowizji w Kijowie.